آغاز میهمانی شعبان‌المعظم

پایگاه رهنما:

رسول خدا (ص) فرمودند: «رجب ماه خدا و شعبان ماه من و رمضان ماه امت من است». همچنین فرمودند: «شعبان ماه من است، خدا بیامرزد کسی را که مرا به ماه من اعانت کند» و نیز در حدیثی دیگر پیامبر می‌فرماید: «ماه شعبان ماهی است که اعمال انسانها بالا می‌رود در حالی که مردم از آن غفلت می‌کنند».

پیامبر مهربانی همچنین می‌فرمایند: «شعبان، ماه من است؛ هر کس یک روز از این ماه را روزه بدارد، بهشت بر او واجب می‌شود و در برخی احادیث از شعبان به سید و سرور ماه ها تعبیر شده است».

در روایتی از حضرت امام صادق (ع) آمده است: «هنگامی ماه شعبان فرا می‌رسید، جدم امام سجاد اصحاب و یاران خود را جمع می‌کرد و چنین می‌فرمود: ای اصحاب من، می‌دانید این چه ماهی است؟ این ماه شعبان است و حضرت رسول ص می‌فرمود: شعبان ماه من است، پس روزه بدارید برای دوستی و محبت پیامبر خود و برای تقرّب و نزدیک شدن به پروردگار، به حق آن خدایی که جان علی بن الحسین به دست قدرت اوست، سوگند یاد می‌کنم که از پدرم حسین بن علی  شنیدم که او نیز از پدرش امیرالمؤمنین شنیده است که می‌فرماید: هر کس روزه بدارد ماه شعبان را برای محبت پیامبر و تقرب به سوی خدا، خدا او را دوست دارد و او را به کرامت و بزرگواری خود در قیامت نزدیک گرداند و بهشت را بر او واجب نماید».

اعمال زیادی در ماه شعبان وارد شده است، ولی آنچه از روایات استفاده می‌شود این است که بهترین دعاها و ذکرها در این ماه استغفار است. هرکه در هر روز این ماه، هفتاد مرتبه استغفار کند، مثل آن است که هفتاد هزار مرتبه در ماه‌های دیگر استغفار کرده است. عمل دیگری که در این ماه سفارش شده، صدقه دادن است اگرچه به اندازه نصف دانه خرمایی باشد. تا خداوند بدن او را بر آتش جهنم حرام گرداند.

در مجموع این ماه انجام نماز، روزه، زکات، امر به معروف و نهی از منکر، صدقه بر فقرا و مساکین، نیکی به پدر و مادر و همسایگان و اصلاح بین بستگان سفارش بسیار شده است.

یکی از کارهایی که بزرگان و پیشوایان دین در این ماه انجام می‌دادند، مناجات با خداوند مهربان است؛ از جمله مناجات‌ها، «مناجات شعبانیه» است که از امیرالمؤمنین علی (ع) و فرزندان اوست که در ماه شعبان می‌خواندند و آن مناجاتی است که برای اهلش عزیز و گرامی است و برای خاطر آن به ماه شعبان مأنوس می‌شوند، بلکه انتظار آن را می‌کشند و مشتاق آمدن ماه شعبان می‌شوند. در فرازهایی از این مناجات نورانی از زبان سیدالکونین امام علی (ع) خطاب به پروردگار عالم، چنین گفته شده است: «خدایا گناهان من را در دنیا می‌پوشانی، ولی من به پوشاندن خطاها در آخرت نیازمندترم. زیرا در قیامت باید در حضور پیامبران، صلحا و شهدا پاسخگوی اعمال خود باشم. چون در این دنیا همه مردم مثل خودم خطاکارند، ولی در قیامت شرمندگی در حضور پیامبران و امامان معصوم را چگونه چاره‌جویی کنم؟... خدایا اگر مرا به جرمم مؤاخذه کنی، تو را به عفو و بخشش تو مؤاخذه می‌کنم و اگر مرا به گناهم بازخواست کنی، تو را به مغفرتت بازخواست می‌کنم و اگر مرا داخل جهنم کنی، به اهل جهنّم اعلام می‌کنم که من خدا را دوست داشتم» و ادامه می‌دهد: «خدایا عمری را در غفلت و بی‌خبری و فراموشی گذراندم و جوانی ام را در حال مستی و دوری از تو به پیری رساندم. خدایا غرور به کرمت مرا بیدار نکرد... خدایا مرا از آنانی قرار ده که وقتی او را خواندی، پاسخت را داد. خدایا مرا از کسانی قرار ده که همواره به یاد تو هستند و پیمان تو را نمی‌شکنند و همواره شکرگزار تو هستند...».

آغاز این ماه نورانی به ولادت سید و سالار شهیدان عالم حضرت اباعبدالله‌الحسین (ع) و برادر عزیزش علمدار رشید کربلا حضرت ابالفضل العباس (ع) و نیز فرزند برومندش، پیام‌آور حماسه عاشورا حضرت امام سجاد (ع) مزین شده است و این  شروع نورانی و خجسته، بر زیبایی و عظمت این ماه عزیز افزوده است و نیمه آن نیز، به نور وجود ذخیره خداوند و موعود آخرالزمان حضرت مهدی (عج) آراسته شده است؛ باشد که از دریای  فضائل و عظمت شعبان‌المعظم بهره کافی ببریم.